acaib-ül mahlukat: çürümüş odun

Düşünsenize, bu heyvanların da bi gündelik hayatları var. Karnı acıkıyo, "Dur şu çürümüş odundan emikliyim biraz" diyo, yoruluyo, üzülüyo, seviniyo, manita yapıyo, aşık oluyo, sevişiyo... Hiç düşünmüyo "Ne kadar iğrencim" diye... Çünkü iğrenç değil. O da bi insan...

Hayat Hayvanlar Ansiklopedisi

Küçükken hayvanları çok severdim ve büyüdüğümde hayvan olmak isterdim. İçimdeki bu hayvan sevgisinin en büyük müsebbibi "Hayat Hayvanlar Ansiklopedisi"dir. 1966 yılında (yani ben doğmadan altı yıl önce) basılmış ve dedem tarafından fasikül fasikül biriktirilip ciltlettirilmiş bu eser, okumaktan henüz haberimin bile olmadığı yaşlarda açıp uzun uzun resimlerine baktığım bir kitaptı. E tabi, o yaştaki çocuğun eline verirsen bu kitabı, çocuk da kendini kitapta gördüğü atla eşşekle, maymunla, sırtlanla bir tutar, kendisinin de onlar gibi olacağı günü arzular. Yani şu durumda aslında beni bir nevi hayvanlar büyüttü diyebiliriz. Eee, kötü mü oldu? Yoo, süper oldu. Hayvan olamadım ama gün geldi hayvan gördü mü fotoğrafını çekmeden duramayan bir hayvan manyağı oldum, marifetmiş gibi buradan yayınlar oldum.